ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΙΕΑ 201)

· Η γνώση των εξελίξεων στο εκπαιδευτικό σύστημα στο εθνικό και διεθνές περιβάλλον.

· Η μεθοδολογική προσέγγιση των παιδαγωγικών, ιδεολογικών και κοινωνικών ζητημάτων που απασχολούν σήμερα την Ιστορία της Εκπαίδευσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

· Η ανάδειξη της διεπιστημονικότητας του μαθήματος μέσω της ιστορικής έρευνας και της κριτικής ανάγνωσης αρχειακών πηγών και τεκμηρίων, ιδιαίτερης σημασίας για την κατανόηση των ζητημάτων που απασχολούν διαχρονικά την Ιστορία της Εκπαίδευσης.

Αγγελάκος, Κ. (2017), H πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (1964-2016), Μεταίχμιο, Αθήνα.

Αντωνίου, Δ. (2018), Περίγραμμα της νεοελληνικής εκπαίδευσης 1821-2017: Οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος, Γρηγόρης, Αθήνα.

Van Boxtel, C. - Van Drien, J. (2017), “Engaging students in Historical Reasoning: The need for Dialogic Historical Education” in Carretero M. et al. (eds), Palgrave Handbook of Research in Historical Culture and Education, Palgrave-Macmillan, London, pp. 355-372.

Virta, A. (2007), “Historical Literacy: Thinking, Reading and Understanding History” στο Tidskrift för lärarutbildning och forskning (Journal of Research in Teacher Education), v. 4, pp. 11-25.

Δημαράς, Α. (1998), Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε-Τεκμήρια Ιστορίας, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα.

Δημαράς, Α. (2013), Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης – το ανακοπτόμενο άλμα, Μεταίχμιο, Αθήνα.

Καρυφύλλης, Α. (2002), Νεοελληνική Εκπαίδευση. Δυο αιώνες μεταρρυθμιστικών προσπαθειών, Κριτική, Αθήνα.

Κοντονή, Ά. (1997), Το νεοελληνικό σχολείο και ο πολιτικός ρόλος των παιδαγωγικών συστημάτων, Κριτική, Αθήνα.

Κουλούρη, Χ. (1988), Ιστορία και γεωγραφία στα ελληνικά σχολεία (1834-1914), Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, Αθήνα.

Μπουζάκης, Σ. (2002), Εκπαιδευτικές Μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Γενική και Τεχνικοεπαγγελματική Εκπαίδευση Tόμος Α΄ και Β΄, Gutenberg, Αθήνα.

Πεσμαζόγλου, Στ (1999), Εκπαίδευση και ανάπτυξη στην Ελλάδα 1948-1985, Θεμέλιο, Αθήνα.

Ferro, M. (2000), Πώς αφηγούνται την Ιστορία τα παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο, Μεταίχμιο, Αθήνα.

Χουρδάκης, Α. (1997), «Η Ιστορία της Παιδείας: επιστημολογία, μεθοδολογία και προβληματική», στο Βάμβουκας, Μ.  – Χουρδάκης, Α. (επιμ.), Παιδαγωγική Επιστήμη στην Ελλάδα και στην Ευρώπη: τάσεις και προοπτικές, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, σσ. 92-132.

Τσουκαλάς, Κ. (1987), Εξάρτηση και αναπαραγωγή. Ο κοινωνικός ρόλος των εκπαιδευτικών μηχανισμών στην Ελλάδα (1830‐1922), Ε΄ έκδοση, Θεμέλιο, Αθήνα.

Διαλέξεις, παρουσιάσεις, διαλογική συζήτηση, εργασία ατομικά και σε ομάδες.

Στόχος: η αυτενέργεια, η ανάπτυξη συνεργατικών ικανοτήτων, η ενίσχυση των δομικών στοιχείων της κριτικής σκέψης (λογικός συλλογισμός, μεταγνώση).

Υποστήριξη μαθησιακής διαδικασίας μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας e-class.

Γραπτή εξέταση, συγγραφή εργασιών , προφορική και ψηφιακή παρουσίαση εργασιών.

Κωνσταντίνος Αγγελάκος, Καθηγητής Παιδαγωγικών

Χαράλαμπος Κουργιαντάκης, ΕΔΙΠ - Παιδαγωγικά-Διδακτική της Ιστορίας

Με την επιτυχή ολοκλήρωση των σπουδών στο μάθημα, οι φοιτητές/τριες θα είναι σε θέση να:

1. έχουν εποπτεία της εξέλιξης του εκπαιδευτικού συστήματος από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους έως σήμερα,
2. κατανοήσουν το ρόλο της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα της διδασκαλίας της Ιστορίας στη συγκρότηση της εθνικής ταυτότητας, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο,
3. προσεγγίσουν κριτικά τα χαρακτηριστικά των εκπαιδευτικών αλλαγών-«μεταρρυθμίσεων» από τα τέλη του 19^ουαιώνα ως τη Μεταπολίτευση,
4. εξοικειωθούν με τις μεθόδους της ιστορικής έρευνας, εντρυφώντας στην επεξεργασία πρωτότυπου αρχειακού υλικού, με προτεραιότητα την ιστορική ανάλυση της εξέλιξης των εκπαιδευτικών θεσμών του νεοελληνικού κράτους.